Η περιορισμένη ή εκτενής χρήση Vintage επίπλων είναι κάτι το συνηθισμένο στα σουηδικά σπίτια και γενικότερα στα σκανδιναβικά, έτσι τα βλέπουμε και εδώ με ισχυρή παρουσία σε ένα σπίτι που έχει εγγενής αρχοντιά, χαρακτήρα που φέρνει από το παρελθόν μιας και χτίστηκε τη δεκαετία του ’20 με μια αρχιτεκτονική που χαρακτήριζε τον σουηδικό νέο-κλασικισμό με σαφείς επιρροές από τα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα της κλασικής ρώμης, σε μια σύγχρονη αναπαραγωγή που θυμίζει το δικό μας «Greek Revival». Απαλλαγμένο όμως από την βαριά πολυτέλεια που είχαν προσδώσει οι αμερικανοί νεόπλουτοι στο «Greek Revival», ο σουηδικός νέο-κλασικισμός διατηρεί την λιτότητα και διαχωρίζει τη θέση του από την ανέγγιχτη και επιδεικτική πολυτέλεια, χάριν της αρχοντιάς που δεν επιτυγχάνετε μόνο μέσα από ασύστολες σπατάλες, αλλά επιδιώκοντας την καλή ποιότητα ζωής μέσα στο σπίτι και το μεγαλείο της ομορφιάς που αποπνέει.
Οι αντίκες δίνουν μια τέλεια αρμονία γιατί συνδέουν το χώρο με το παρελθόν του και διατηρούν ζωντανές τις αναφορές στην αρχοντιά. Πρόσφατα ανακαινισμένο οι υπεύθυνοι επέλεξαν να βάψουν τις παλιές πόρτες αντί να τις αντικαταστήσουν, κάτι που δεν θέλησαν καν να καλύψουν καθώς φαίνονται, καθαρά, οι γραμμές του πινέλου. Αυτή η αίσθηση του χεριού που πέρασε από εκεί βάφοντάς τες τις κάνει εκτός από μοναδικές, κάτι και σαν έργο τέχνης, καθώς περιέχει τη συνειδητή απόφαση και τους λόγους αυτής της απόφασης να βαφτούν.
Φωτογραφίες: Alvhem