Ήταν ένα παλιό εργαστήριο στο κέντρο του Παρισιού, για χρόνια έμενε εγκαταλειμμένο, παραδομένο στη λήθη που εύκολα επιβάλουν οι μεγαλουπόλεις όταν κάτι -άνθρωπος, αντικείμενο ολόκληρο κτίριο- δεν καταλαμβάνει μέρος στην καθημερινότητα των περαστικών.
Αυτό που τράβηξε την προσοχή του τωρινού του ιδιοκτήτη, ήταν η εξωτερική επένδυση με την σκαλισμένη πέτρα. Μέσα το σκονισμένο περιβάλλον δεν μπόρεσε να κρύψει τις χάρες του πρώην εργαστηρίου, άλλωστε τα σύγχρονα δεδομένα έχουν προσδιορίσει για τα καλά τα στάνταρ του σύγχρονου design. Οι εξωτερικές βίδες στις κολώνες και τα ξύλινα δοκάρια στο ταβάνι, υποσχότανε ένα ονειρικό Loft, οι εργασίες που ακολούθησαν ανέδειξαν αυτό ακριβώς.
Ο μοντερνισμός σήμερα δεν ορίζεται από την πιστή χρήση σύγχρονων επίπλων, έτσι ο ιδιοκτήτης μπόρεσε να κάνει χρήση της αγάπης του για τα έπιπλα των δεκαετιών 50 και 60, όπως των Charles και Ray Eames, Georges Nelson, Raymond Loewy, δίνοντας την αίσθηση, μίας επίσης σύγχρονης τάσης, του mid century.
Φωτογραφίες: Marie claire