Το στυλ των κτιρίων του είναι μοναδικό και προκαλεί δέος.
[/box]
Ο Ricardo Bofill είναι Ισπανός αρχιτέκτονας γεννημένος στη Βαρκελώνη και σπούδασε στη Σχολή Αρχιτεκτονικής στην Ελβετία. Γιος επίσης αρχιτέκτονα, ο Ρικάρντο εργάστηκε με τον πατέρα του μέχρι το 1963, έτος που ίδρυσε την ‘Taller de Arquitectura’, ένα πολυεπιστημονικό στούντιο, το οποίο περιλαμβάνει διάφορούς επαγγελματικούς τομείς εκτός από αρχιτέκτονες, όπως σχεδιαστές, μηχανικούς, αλλά ακόμα και κοινωνιολόγους και φιλοσόφους.
Το πρώιμο έργο του Bofill εμπίπτει στα ρεύματα του Νέο-Εξπρεσιονισμού και Νέο-Ρεαλισμού της Σχολής της Βαρκελώνης. Το στυλ των κτιρίων του είναι μοναδικό και προκαλεί δέος. Από τη δεκαετία του 60’ έχει ολοκληρώσει κατασκευές που ξεχωρίζουν με το ξεχωριστό δικό του ύφος.
Το έργο παρακάτω, το «Εργοστάσιο Τσιμέντου» όπως ονομάζουν το σπίτι, όνομα που προφανώς πείρε από την προηγούμενη χρήση του, είναι ένας τόπος που ανακαλύφθηκε από τον αρχιτέκτονα το 1973. Το εργοστάσιο είναι μέρος ενός βιομηχανικού συγκροτήματος από την αρχές του 20ου αιώνα, που περιλαμβάνει πάνω από 30 σιλό, υπόγειες στοές και τεράστια μηχανοστάσια. Η αναδιαμόρφωση του έργου διήρκησε δύο χρόνια. Όταν ανακαλύφθηκε το εργοστάσιο ήταν εν μέρει ερείπια, θύμιζε σουρεαλιστικές εικόνες από σκαλοπάτια να διακρίνονται αχνά στον ομιχλώδη ορίζοντα, με τα σίδερά τους να κρέμονται, και να ανεβαίνουν μισογκρεμισμένα χωρίς να καταλήγουν πουθενά, αλλά να χάνονται στην ομίχλη. Το συγκρότημα βρίσκεται στη μέση ενός κήπου με ευκαλύπτους, φοίνικες, ελιές και κυπαρίσσια. Μαζί με όλα αυτά το σπίτι διαθέτει και δωμάτια. Και μεγάλους χώρους –εννοείται.
