Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα μου αρέσει πάρα πολύ να βλέπω σε χώρους να υπάρχουν παλιά και σύγχρονα στοιχεία. Μπορείς να το επιδιώξεις με αντικείμενα, όπως την προσθήκη κάποιων αντικών μέσα σε ένα μοντέρνο σπίτι, ή την επανέκδοση παλιών, κλασικών επίπλων σε πιο σύγχρονη μορφή, όπως τα νέο-μπαρόκ. Εκεί όμως που ο συνδυασμός παλιού και νέου είναι εκκωφαντικός και ολιστικός, είναι στα αρχιτεκτονικά στοιχεία. Όπως συμβαίνει με τα loft όπου διατηρούνε τον χαρακτήρα των χώρων έτσι όπως ήταν κατασκευασμένα για την προηγούμενη χρήση τους, ενσωματώνοντας μέσα κάτι που να προέρχεται από την εποχή της ανακατασκευής.
Το είδαμε και σε προηγούμενα άρθρα με τις εκκλησίες που μετατράπηκαν σε σπίτια. Τα παραδείγματα όμως δεν εξαντλούνται εκεί, υπάρχουν παντού, σε κάθε παλιό κτίριο που οι αρχιτέκτονες μπορούν και διατηρούν τα στοιχεία του χαρακτήρα του, μετατρέποντας το σε κάτι που να μην θεωρείτε παρωχημένο και δύσκολο στη χρήση, κρατώντας όμως κάτι από την γοητεία του.
Αυτό το εξοχικό σπίτι στην Πιατσέντζα της Ιταλίας ήταν ένας αχυρώνας κατασκευασμένος το 1900 όπου οι αρχιτέκτονες του Park Associati το μετέτρεψαν σε ένα σπίτι για μια εξαμελή οικογένεια. Ο χώρος αρχικά ήταν χωρισμένος σε δύο μέρη για τις τότε ανάγκες, κάτι που δεν εξυπηρετούσε την πολυμελή οικογένεια που έγιναν οι νέοι ιδιοκτήτες, έτσι γκρεμίστηκε ο διαχωριστικός τοίχος μετατρέποντας το χώρο σε ενιαίο, πέρα από την ευρυχωρία που πρόσφερε, έδωσε περισσότερο φως στο εσωτερικό, κάτι στο οποίο συνέβαλαν και οι λευκοί τοίχοι.
Το σπίτι καταλαμβάνει 500 τετραγωνικά μέτρα και χωρίζεται σε τρεις ορόφους με σκάλες που επιτρέπουν εύκολη πρόσβαση ώστε να υπάρχει κίνηση και ζωντάνια στο εσωτερικό. Η επιθυμία να συνδυαστεί η παράδοση με τον νεοτερισμό είναι εμφανής όχι μόνο στη διατήρηση των παλιών στοιχείων, αλλά και στην ομαλή ενσωμάτωση των νέων που συμβάλει στην αφομοίωση των διαφορετικών εποχών.
