Η αγορά οικοπέδου θεωρείται πλέον κάτι ξεπερασμένο. Οι τράπεζες δεν εκδίδουν δάνεια για ακίνητα. Στα κέντρα των πόλεων έχουν χτιστεί τεράστια παρκινγκ για να αφήνουν τα κινητά σπίτια κοντά στη δουλειά τους ώστε να ξεκουράζονται το μεσημέρι. Μία από τις πιο συχνές ερωτήσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι «τι μάρκα είναι το σπίτι σου». Οι γείτονες κάθε μέρα είναι και άλλοι. Τα ξενοδοχεία αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα καθώς όλοι πάνε διακοπές με τα κινητά σπίτια τους. Το πρόβλημα της αστυφιλίας έχει λυθεί γιατί δεν υπάρχει πλέον συγκέντρωση, οι άνθρωποι προτιμούν να κάνουν τις αγορές τους από πολυκαταστήματα που βρίσκονται εκτός κέντρου.
Το φαινόμενο του αποδημητισμού είναι έντονο καθώς αναζητούν δουλεία σε άλλες πόλεις, ή ακόμη και κράτη. Δηλώνουν τόπο κατοικίας περιοχές με χαμηλή φορολογία αφήνοντας τις κυβερνήσεις γυμνές από υπηκόους και ψηφοφόρους. Οι πολιτικοί αυτό που έχουν να αντιμετωπίσουν είναι ένα κράτος φάντασμα όπου για να συνεχίσουν να έχουν λόγο ύπαρξης πρέπει να το εξυγιάνουν και αναγκάζονται να επιστρέψουν τα χρήματα που καταχράστηκαν ώστε να το κάνουν βιώσιμο με μεγάλες παροχές και μικρούς φόρους για να επιστρέψουν οι κάτοικοι.
Οι κυριαρχικές βλέψεις (πολιτικές – θρησκευτικές – οικονομικές) των ιθυνόντων έχουν εκλείψει γιατί όλοι οι πολίτες έχουν αποκτήσει μια κοινή παγκόσμια κουλτούρα που υπακούει στη βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου.
Το παρατραβήξαμε;
Θα μπορούσε άραγε να φέρει αυτές τις αλλαγές ένα κινητό σπίτι σαν αυτό των A-Cero, οι οποίοι σίγουρα δεν είχαν στο νου τους όλα τα παραπάνω όταν το σχεδίαζαν.
Πάντως τα σενάρια για μια νομαδική ζωή στο μέλλον όλο και πληθαίνουν και τέτοιου είδους σχεδιαστικές δοκιμές είναι συχνότερες αποδεικνύοντας το πόσο πραγματοποιήσιμο είναι.
