Όσο εντυπωσιακό, τόσο φτωχό σε φωτογραφίες και περιγραφή. Οι μόνες λέξεις που το συνόδευαν ήταν ο τίτλος «Ανακαίνιση Παλιού Εργοστασίου», που μας ενημέρωνε για το μόνο προφανές, έτσι λείπει η γενική εικόνα των χώρων, αλλά και οι βασικές πληροφορίες όπως που βρίσκεται, πόσα τετραγωνικά είναι κ.α. δεν πειράζει και αυτά που βλέπουμε αρκετά είναι, όπως ο καλοπεριποιημένος πρώην βιομηχανικός χώρος που διατηρήθηκαν όλα τα χαρακτηριστικά του παρελθόντος του, όπως ο μεγάλος ανοιχτός χώρος στο πρώτο επίπεδο που φιλοξενεί κουζίνα, τραπεζαρία, βιβλιοθήκη και καθιστικό, το οποίο δεν φαίνεται αλλά νιώθουμε την παρουσία του. Η λιτότητα στην επίπλωση και το ξύλινο δάπεδο πέρα από το ότι ζεσταίνουν το χώρο, δίνουν χαρακτήρα πέρα από αυτόν που θέλει να επιβάλει η βιομηχανική ταυτότητα και τα τούβλα στους τοίχους μοιάζουν περισσότερο με διακοσμητικά και όχι εγγενή στοιχεία του, δεν θέλουν όμως να αποποιηθούν τις καταβολές του κτίσματος και γι’ αυτό διατηρούν τον ανοιχτό χώρο και κατασκευάζουν ένα πατάρι (μάλλον για τα υπνοδωμάτια) χρησιμοποιώντας σιδηροδοκούς, επικυρώνοντας την τραχύτητα του χώρου.
