Δεν είναι αυτό που περιμένει κανείς από ένα νησιώτικο νησί, άλλωστε η Λευκάδα δεν είναι πλέον νησί, δεν υπάρχει τίποτα που να την χωρίζει με την ηπειρωτική χώρα, οπότε δεν είναι περίεργο το αν δεν βρούμε εκεί την συνηθισμένη νησιωτική αρχιτεκτονική. Υπάρχει όμως και μία άλλη ιδιαιτερότητα, όχι μόνο σε σχέση με τα υπόλοιπα νησιά, αλλά σε σχέση με ολόκληρη την Ελλάδα, κοινή λίγο πολύ σε όλο το Ιόνιο. Είναι οι επιρροές από την κοντινή Ιταλία. Δείγματα υπάρχουν και στην Κέρκυρα και στη Ζάκυνθο, όπως και σε αυτό το σπίτι στη Λευκάδα. Εξωτερικά είναι εμφανείς οι επιρροές από την Ιταλική Αναγέννηση, ίσως λίγο και από την Αγγλική αποικιοκρατία, με τις συνηθισμένες σε αυτό το ύφος καμάρες. Διαπερνόντας όμως αυτό το όμορφο περιστύλιο το μάτι μας αγγίζει την τραχύτητα της πέτρας, κάτι που αρχίζει να προσδιορίζει τη γεωγραφική θέση της βίλας, εγκαταλείπει την Ιταλική Αναγέννηση και τοποθετείται στην Ελλάδα. Αυτός συσχετισμό και μίξη υλικών και υφών θα χαρακτηρίζει το σπίτι όχι μόνο εξωτερικά, αλλά και εσωτερικά.
Τα στοιχεία μπαρόκ μέσα από το φίλτρο του νέο-γκλάμουρ θα εναλλάσσονται με την παραδοσιακή πέτρα, αλλά και με κάποια έπιπλα ή διακοσμητικά, με τον μοντερνισμό να είναι πανταχού παρόν, τόσο με τους καναπέδες όσο και με τις Louis Ghost καρέκλες.
