Αυτή η πρώην καθολική εκκλησία βρίσκεται στην Ολλανδία και μεταμορφώθηκε σε σπίτι από τους Zecc Architecten Untrecht. Κι εδώ τα αρχιτεκτονικά δεδομένα είναι τόσο ισχυρά που για να χάσουν τον χαρακτήρα τους θα έπρεπε να κατεδαφιστεί και να ξανακτιστεί εξ ολοκλήρου από την αρχή, κάτι που προφανώς, και καλά κάνανε, δεν το θέλανε, αντίθετα μάλιστα, συμπεραίνοντας από τα βιτρό στα παράθυρα, το εκκλησιαστικό όργανο, μερικά έπιπλα, αλλά και από κάποια διακοσμητικά (διακοσμητικά για το σπίτι, επιβαλλόμενα για τον ναό) μοιάζει να επιδίωξαν μια αισθητική που παραπέμπει – θυμίζει – συνδέεται με εκκλησία.
Μιας και στην Ελλάδα οι οίκοι του Θεού δεν θα γίνουν ποτέ οίκοι ιδιωτών ίσως μας είναι δύσκολο να κατανοήσουμε το νέο, ενδεχομένως, διακοσμητικό ύφος “church style” , δεν μπορούμε όμως να μην συμφωνήσουμε, καθολικοί και ορθόδοξοι, στο ότι σπίτι και εκκλησία είναι δύο ετερόκλητα πράγματα μόνο που αυτοί μπορούν να τα συνδυάσουν.
Η επιδιωκόμενη μίνιμαλ διακόσμηση είναι πολύ σοφή επιλογή καθώς ο χώρος είναι τόσο επιβλητικός που αν προσπαθούσαν να κάνουν κάτι μεγαλειώδες για να ανταγωνιστούν την προσωπικότητα της αρχιτεκτονικής δομής και του χαρακτήρα θα τους οδηγούσε σε ένα συνονθύλευμα ολκής που θα έμοιαζε με σουρεαλιστική μάχη αντικειμένων πάνω σε έναν υπερφυσικό καμβά, με τους ανθρώπους να καταβροχθίζονται από τα αντικείμενα. Ενώ τώρα… ησυχία, γαλήνη. Λευκότητα – κάθαρση- και ταπεινότητα, απλότητα, ποιο στάδιο της «Θείας κωμωδία» περνάει από εδώ μέσα.
Πανέμορφες πάντως οι χρωματιστές ακτίνες του ήλιου που περνάνε μέσα από τα βιτρό και «βάφουν» το ολόλευκο δάπεδο και τα σκούρα σκαλοπάτια μέσα στο κάτασπρο μοιάζουν να αιωρούνται. Το δωμάτιο σε αντίθεση με το λευκό κυρίως χώρο είναι σκούρο με τα είδη υγιεινής να κάνουν τέλεια αντίθεση.
