Μην ψάχνετε ορόφους, δεν υπάρχουν με τον τρόπο που τους γνωρίζουμε. Το ψηλότερο σημείο βρίσκεται αρκετά μέτρα πάνω από το έδαφος και θα μπορούσε να είναι όροφος, αλλά από κάποιους εσωτερικούς χώρους είναι ελάχιστα πιο πάνω. Προφανώς η μορφολογία του εδάφους προσδιόρισε και αυτή τη βαθμιδωτή ανάπτυξη. Αυτή την ιδιαιτερότητα του εδάφους ήρθε να ολοκληρώσει ο Ιταλός αρχιτέκτονας Nicola Auciello που δεν αρκέστηκε μόνο στα πατάρια που έκανε το έδαφος και έκανε μερικά ακόμη τοποθετώντας χώρους σε σημεία που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε, όπως, και το πιο χαρακτηριστικό από όλα, είναι ο παιδότοπος και η σοφίτα που είναι συνέχεια του παιδότοπου. Αυτοί οι δύο χώροι είναι σε ένα επίπεδο μεταξύ του χαμηλότερου και του υψηλότερου, με τη σοφίτα αν επικοινωνεί με το καθιστικό, ενώ ο παιδότοπος επικοινωνεί με την κουζίνα και χωρίζεται από αυτήν με μία μεγάλη τζαμαρία που διευκολύνει στο παιχνίδι επιτρέποντας την οπτική επαφή με τον χώρο που μαγειρεύουν ώστε να παρακολουθούν τα παιδιά.
Το σπίτι έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να διαχωρίζεται σε χώρους ημέρας και χώρους νύχτας με ευάερα και ευήλια δωμάτια, όχι μόνο στους κοινούς χώρους, αλλά και στα υπνοδωμάτια που είναι τα δωμάτια της νύχτας.
Βρίσκεται στην Ιταλία και ο αρχιτέκτονας λέει πως σχεδιάστηκε με την ποίηση αναδεικνύοντας τη δύναμη των ιδεών και των συναισθημάτων. Καταλαμβάνει 250 τετραγωνικά μέτρα με όμορφη θέα έξω και εύκολη πρόσβαση στους κήπους.
Η διακόσμηση είναι λιτή και υπάρχει έντονη παρουσία της τέχνης.
