Ο μινιμαλισμός είναι κάλεσμα ενδοσκόπησης. Προτροπή ηρεμίας και περισυλλογής, αυτό είναι το νόημα του μινιμαλισμού. Είναι για ανθρώπους που θέλουν μια απλή και γαλήνια ζωή. Κάθε τόσο το ξεχνάμε καθώς κυνηγάμε το ξεχωριστό και ιδιαίτερο. Τέτοια σπίτια σαν αυτό έρχονται να μας θυμίσουν τις αρχές του μινιμαλισμού. Θέλω να πιστεύω πως η στιγμή που επιλέχτηκε να φωτογραφηθεί αυτό το σπίτι, δεν ήταν καθόλου τυχαία. Οι δεδομένες καιρικές συνθήκες αποτελούν μέρος ενός σκηνικού που θέλει να εκθειάσει τις αξίες και το νόημα του μινιμαλισμού, σε ένα όντας μινιμαλιστικό σπίτι. Η μεστή γαλήνη που υπάρχει αναδύεται μαζί με το χαμογελαστό πρόσωπο του ήλιου που διαδέχτηκε τη βροχή. Διαλύει την ομίχλη και στέλνει τις θερμές του ακτίνες απλώνοντας τα χρώματα του λυκόφωτος και αντανακλώντας πάνω στις κρυστάλλινες αντανακλάσεις του νερού. Και η μονοκατοικία γίνεται μέρος αυτής της διαδικασίας χωρίς να βροντοφωνάξει την έπαρση της ανθρώπινης ύπαρξης. Αντίθετα είναι μια λιτή πλατφόρμα που υπογραμμίζει το τοπίο, μεταξύ ουρανού και γης και το λευκό είναι σαν αν διαθλάτε στον ορίζοντα.
Η 31 μέτρων οροφή είναι σαν επίπεδο τραπέζι με 12 πόδια-κολώνες. Στις δύο άκρες υπάρχουν δύο κουτιά με τοίχους που δεν φτάνουν ως το ταβάνι, εκεί μέσα είναι οι σκάλες και αποθηκευτικοί χώροι. Μεταξύ αυτών των δύο κουτιών είναι κενός χώρος για το καθιστικό, την τραπεζαρία και την κουζίνα.
Αρχιτέκτονας: Alberto Campo Baeza