Ανάμεσα σε δυο παραδοσιακές κατοικίες, θα έλεγε κανείς πως ακυρώνει την οπτική συνάρτηση και σύνδεση μεταξύ τους, περισσότερο όμως από οτιδήποτε άλλο επικυρώνει το σήμερα που δημιουργεί ένα ανομοιογενές αστικό τοπίο χρησιμοποιώντας στοιχεία από διαφορετικές εποχές, τάσεις και τεχνοτροπίες.
Το βράδυ, σαν μια φωτεινή πύλη που οδηγεί σε κάποια άλλη διάσταση, καλεί την προσοχή των περαστικών και αναγκάζει τα δέντρα να υποκλίνονται για να πάρουν λίγο από τοπ φως του.
Στο καθιστικό το απόλυτο λευκό λες και υπάρχει για να υποδεχτεί το πράσινο της φύσης. Μοιάζει με τη νοσταλγική ματιά του ανθρώπου του μέλλοντος που θα αναπολούν την εποχή που ο πλανήτης ήταν κατάμεστος με δέντρα.
Πολυθρόνες της αισθητικής Bauhaus είναι κάτι που χρησιμοποιεί πολύ συχνά ο Alexander Gorlin
Η σκάλα που λες και έμεινε εκεί από το εργοτάξιο και οι σιδηροδοκοί, παραπέμπουν στην πρώτη βιομηχανική εποχή που υπήρξε σαν η απαρχή μιας νέας εποχής που έφερε το μοντέρνο το οποίο όσο κι αν επεκτείνεται, είναι πάντα συνδεδεμένο μαζί της.
Καρέκλες από πολυπροπυλένιο στην τραπεζαρία και δύο διακοσμητικά που ρυθμίζουν τη ροή της ενέργειας, συνυπάρχουν επιβάλλοντας την ηρεμία.
Τα σακάκια είναι εκεί για να υπενθυμίζουν πως η καλή διακόσμηση δεν είναι αυτή που φορτώνει ένα σπίτι με αντικείμενα, αλλά υπάρχει για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των όσων κατοικούν σε αυτό.
Οι μόνες διακυμάνσεις στις αποχρώσεις οφείλονται στις σκιές που κάνει το φως καθώς μπαίνει από διαφορετικά σημεία, όπως εδώ από την οροφή.