Αν και δεν βρήκαμε καμία πληροφορία για το συγκεκριμένο διαμέρισμα, παρά μόνο ότι ανήκει στην Rebecca Robertson, διακοσμήτρια στο επάγγελμα, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στον πειρασμό να το παρουσιάσουμε. Όσοι μας παρακολουθείτε καιρό θα ξέρετε πως το διαφορετικό, η κάθε διαφορετική πρόταση στη διακόσμηση μας ενθουσιάζει, κι αυτό γιατί μέσα από τα διαφορετικά βρίσκεις το κάτι που θα σου αρέσει και θα το χρησιμοποιήσεις στο σπίτι σου. Από τα παρόμοια που δείχνουν κατά σωρηδόν το Freshome Contemporist δεν βλέπουμε τίποτε άλλο από τις επαναλήψεις (εκτός φυσικά ελαχίστων εξαιρέσεων) συγκεκριμένων μοτίβων, υφών και ιδεών και το μόνο που αποκομίζουμε είναι πως αν δώσεις ένα κάρο χρήματα τότε ναι, θα έχεις το ιδανικό σπίτι.
Μας αρέσουν τα σπίτια που οι ιδιοκτήτες τους ή οι διακοσμητές τους αναζητούν κάτι άλλο, προσθέτουν πάθος, συναισθήματα και πολιτισμό. Ένα τέτοιο σπίτι είναι και αυτό.
Με τα στοιχεία του πρώην βιομηχανικού χώρου, ή αποθήκης, λόγω των πυρότουβλων που βάφτηκαν λευκά, στον τοίχο και των χοντρών ξύλινων δοκαριών, τόσο σαν κολώνες όσο και στην επικλινή οροφή. Την ισορροπία στον μεγάλο, σχεδόν αχανή κοινόχρηστο χώρο, την επιβάλουν τόσο τα μοτίβα σε κουρτίνες και ταπετσαρίες, όσο και τα χρώματα όπου υπάρχει διαφορετικότατα, χωρίς όμως μεγάλες αντιθέσεις και κατά κάποιο τρόπο οριοθετούν μαζί με τα έπιπλα τις διαφορετικές χρήσεις στον ενιαίο χώρο. Γενικά το ύφος κυμαίνεται μεταξύ του μποέμ και του ξεπεσμένου, ή ξεπερασμένου μεγαλείου, το μόνο που κρατάνε είναι η θαμπή αίγλη της αλλοτινής πολυτέλειας που σκέπαζε κάποια από τα έπιπλα, σαν απόσταγμα αυτού μένει η χρήση της καθημερινής πολυτέλειας, στοιχεία που ήρθαν να συναντήσουν τον χαρακτήρα του σπιτιού, καθώς μέσα του ενυπάρχουν τόσο η καθημερινότητα, όσο και η αρχοντιά, συνδυασμός που έχει σαν αποτέλεσμα το ευ ζην.
