Η μορφή που αντίκρισε το ζευγάρι που αγόρασε αυτό το σπίτι δεν έχει καμία σχέση με αυτό που είναι τώρα. Όταν οι δυο τους βρέθηκαν σε αυτή τη γωνιά της Γης, κάπου στη Μανίλα των Φιλιππίνων, το θέαμα δεν διέφερε σε τίποτα από την αποτύπωση της εγκατάλειψης και της ερήμωσης. Ο τσιμεντένιος όγκος, που αντιπροσώπευε το σπίτι τότε, ήταν περιτριγυρισμένος από την πιο αφιλόξενη εικόνα που μπορεί να προσφέρει μία κατοικήσιμη περιοχή, στην οποία εικόνα συνέβαλε και αυτό που τελικά αποφάσισαν να αγοράσουν. Το αποφάσισαν καθώς μέσα του διέκριναν αυτό το οποίο μπορούσε να γίνει.
Το καταβεβλημένο οίκημα είχε χτιστεί το 1980 και ήταν «στολισμένο» με διάφορα χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής της εποχής που συνήθιζαν εκεί, όπως τοξωτές κιονοστοιχίες. Όσο κι αν απείχαν από αυτό που ονομάζουμε σήμερα μοντέρνο, το νεαρό ζευγάρι, ξέροντας πολύ καλά τι θέλανε από το χώρο τους, είδαν πως εκεί μπορούσαν να το εφαρμόσουν και έτσι, μετά την αγορά, ζήτησαν τη βοήθεια των αρχιτεκτόνων Buensalido ώστε να περαιώσουν τις απαραίτητες αλλαγές.
Οι αλλαγές ολοκληρώθηκαν πρόσφατα και οι ιδιοκτήτες του μπορούν και απολαμβάνουν έναν σύγχρονο και όμορφο χώρο.
Με χρώματα σε άσπρο-μαύρο και δάπεδο ρο φυσικό ξύλο ενίσχυσαν το φωτεινό και ανάλαφρο ύφος που ξεκίνησαν με τα πιο σταθερά τμήματα όπως τους τοίχους και την οροφή. Φρόντισαν να υπάρχουν πολλά ανοίγματα ώστε το φως να είναι διάχυτο σε όλη τη διάρκεια της ημέρας αι η σχέση του εξωτερικού με το εσωτερικό να είναι όσο περισσότερο αδιάκοπτη γίνεται.
