Το ενδεχόμενο να ανεβαίνεις τόσους ορόφους κάθε μέρα για μερικές φορές σίγουρα θα αποθάρρυνε τον καθένα να μείνει σε έναν πύργο νερού, αλλά βέβαια έχει και τα πλεονεκτήματα του, όπως το να κοιτάς πιο ψηλά από όλους και να μην υπάρχει τίποτα να διακόπτει την θέα, τουλάχιστον σε αυτό το χωριό, το Steenokkerzeel του Βελγίου.
Χτίστηκε μεταξύ του 1938 και 1941 και στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο χρησιμοποιήθηκε από του ναζί. Το 2004 το ανέλαβε η Βασιλική Επιτροπή όπου του επισκεύασε επαναφέροντάς το στην αρχική του μορφή. Το 2007 θα αρχίσουν οι εργασίες ώστε να το μετατρέψουν σε κατοικία και το αποτέλεσμα, εξωτερικά δεν φαίνεται, αλλά εσωτερικά είναι κάτι παραπάνω από ενδιαφέρον. Το έργο ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν οι βέλγοι αρχιτέκτονες από το Bham Studio.
Μέσα αποτελεί ίσως την απόλυτη μεζονέτα, καθώς κάθε όροφος, από τους έξι που έχει, χρησιμοποιείται και για άλλο σκοπό. Παρακάτω βλέπετε τις φέτες-ορόφους του πύργου. Ξεκινάει από κάτω προς τα πάνω με την είσοδο, τον αποθηκευτικό χώρο, την αίθουσα παιχνιδιών, το μεγάλο μπάνιο, μετά είναι τα υπνοδωμάτια με ένα μικρό μπάνιο και στο μεγάλο, ανοιχτό σημείο πάνω είναι όλοι οι κοινόχρηστοι χώροι: κουζίνα καθιστικό, τραπεζαρία και πάνω μια μεγάλη βεράντα που, αν και δεξαμενή νερού το κτήριο, δεν έχει πισινά.
Στο σημείο αυτό με τους κοινόχρηστους χώρους τα περιμετρικά παράθυρα λούζουν στο φως όλο τον χώρο και δεν πιστεύω να υπάρχει αλλού κατοικία που ενώ βρίσκεσαι σε ένα δωμάτιο να μπορείς να δεις κυκλικά, και στις 360 μοίρες του κύκλου, το τοπίο έξω (μόνο για αυτό χαλάλι η σκάλα που ανεβαίνεις.
