Χρόνος και αρχιτεκτονική προχωράνε μαζί μέσα στην αιωνιότητα, το ένα συμβολίζει το άλλο και δεν θέλει πολύ για ένα παραγωγικό, ευφάνταστο μυαλό, να φτιάξει τις δικές του ιστορίες κοιτώντας και μόνο τις προσόψεις των παλαιότερων σπιτιών. Το περασμένο, πουθενά δεν αφήνει περισσότερο τα σημάδια του, από ότι σε ένα κτίριο, και το σήμερα δεν θα είχε χαρακτήρα και προσανατολισμό αν δεν υπήρχε το χρονικό (και ιστορικό) υπόβαθρο που δημιουργούν-διατηρούν τα κτίρια. Πίσω από τις προσόψεις των κτιρίων, που πάνω τους είναι προσκολλημένες οι αναμνήσεις που μας έχουν κληροδοτήσει, αναπτύσσονται κόσμοι που λίγο πολύ όλοι μας πλάθουμε και αναπλάθουμε. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με αυτό το διαμέρισμα στο Μπιλμπάο της Ισπανίας. Η ιστορική πρόσοψη ενός νεοκλασικού κτιρίου καλύπτει τις νεωτερίστηκες παρεμβάσεις στο εσωτερικό που γίνανε από τον αρχιτέκτονα Mikel Larrinaga. Σε αυτόν τον υπερθεματισμό που συνθέτει όλο αυτό το σύνολο, με μαγικές σχεδόν πινελιές συνδύασε vintage, retro και έναν ιδιότυπο μοντερνισμό σε ένα γοητευτικό σύνολο, αποτίνοντας μεγάλο φόρο τιμής στον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα. Άλλωστε είναι κάτι που συνηθίζουν οι ισπανοί και είναι αυτό που μας γοητεύει.
