Δεν είναι λίγοι αυτοί, σχεδιαστές και μη, που βλέπουν τη σχέση μεταξύ design και τέχνης. Όχι άδικα κατά τη γνώμη μου γιατί, το να σχεδιάσεις ένα χώρο δεν είναι ανάγκη μόνο καλής (με την ένια της άνετης) διαβίωσης μέσα σε ένα σπίτι, αλλά και αποτέλεσμα αισθητικής, ή αν θέλετε να ξεπερνά την απλή εμπειρία ή κατάσταση του κατοικείν. Αυτή η διάσταση που τελευταία έγινε απαίτηση, ίσως και ανάγκη, προσδιορίζει κατά κάποιον τρόπο την σχεδιαστική πορεία τόσο των αρχιτεκτόνων, όσο και των διακοσμητών. Ο βασικός γνώμονας που θα κατευθύνει τη διαμόρφωση του χώρου της κατοικίας μοιάζει με την κατασκευή ενός τοπίου και όχι με τον απλό εξοπλισμό του έτσι ώστε να μπορεί ένα σπίτι να παρέχει τα απαραίτητα και μόνο σαν μέρος διαβίωσης.
Αυτό το επιδιωκόμενο τοπίο υπαγορεύει τη σχεδιαστική πορεία που υπακούει τόσο στα αισθητικά κριτήρια του καθένα, όσο και στο ύφος που θέλει να ακολουθηθεί. Όλα τα υπόλοιπα επαφίενται στη σωστή στοιχειοθέτηση των αντικείμενα (που βοηθάν την πρακτική λειτουργιά του σπιτιού ή τον καλλωπισμό του) και τον συμβολισμό που φέρουν και εμπλουτίζει την «ψυχή» του εκάστοτε σπιτιού.
Σε αυτή την πορεία κινούνται και οι ISV architects, δημιουργούν τοπία που μοιάζουν με ενιαία έργα τέχνης σε έναν ευρύτερο καμβά που είναι ολόκληρη η κατοικία. Τα έργα τέχνης μέσα σε αυτά δεν είναι επίδειξη συλλογής, αλλά αναπόσπαστα μέρη του γενικότερου περιβάλλοντος το οποίο περιέχει και αντικείμενα που είναι απαραίτητα για την διαβίωση και τις καθημερινές πράξεις, τα οποία όμως δεν στέκονται αποκομμένα από την ανοιχτή παράθεση της τέχνης, αλλά μέρος του αποτελέσματος που έχει εικαστικό χαρακτήρα.
Το σπίτι στην Εκάλη είναι ένας σύγχρονος φόρος τιμής στην αρχιτεκτονική, αλλά και στην μοντέρνα τέχνη στοιχεία της οποίας δεν είναι μόνο τα έργα που το στολίζουν εσωτερικά, αλλά όλα τα στοιχεία του, συμπεριλαμβανομένων και των επίπλων.
Απλά τέλειο!