Ο αρχιτέκτονας για να φέρει την τέχνη, τη ζωντάνια και τον, σχεδόν ακραίο, μοντερνισμό μέσα σε έναν εξ ορισμού κλασικό χώρο, χρησιμοποίησε σύμβολα από την ποπ αρτ και την επιστημονική φαντασία.
Όλο το σπίτι μοιάζει με σκηνικό με τις μορφές των επίπλων και άλλων σταθερών τμημάτων, αλλά και των έντονων χρωμάτων, να ανατρέπουν κάθε στιγμή τα δεδομένα σε εικόνες και συνήθειες κάνοντας τη διαβίωση να μοιάζει με περιπέτεια που εκτυλίσσεται σε ένα φουτουριστικό περιβάλλον με έντονες αναφορές στην ποπ αρτ. Στοιχεία που, ηθελημένα, διακρίνονται έντονα καθώς όλος ο υπόλοιπος χώρος παραμένει έτσι όπως ήταν τον 19ο αιώνα που πρωτοκατασκευάστηκε. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, σύγχρονο και κλασικό , αντιπαρατίθενται διαρκώς, ακόμη και μέσα στα δωμάτια, όπου το πέρασμα από το ένα στο άλλο μοιάζει με ταξίδι στο χρόνο και την αισθητική, μια μεταβλητότητα που το μάτι την αισθάνεται ασταμάτητα, πριν την βιώσει το σώμα και αυτό είναι ένας από τους διχασμούς που εγείρουν αισθήσεις και σκέψεις.
Στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης, ο αρχιτέκτονας Pedro Gadanho κατέφυγε σε αναφορές που διαπερνούν την εκλεκτική πορεία ενός επιτυχημένου επαγγελματία. Προσπάθησε να εισάγει στοιχεία που να τονίζουν πάθος και εφηβεία εμπνεόμενο από τις δεκαετίες του ’60 και ’70, διακοσμητικά, όσοι αναφέρονται σε εκείνες τις εποχές χρησιμοποιούν το ρετρό, εδώ όμως ο αρχιτέκτονας κοίταξε από την πλευρά της τέχνης, τόσο της εικαστικής όσο και της έβδομης, όπου από εκεί πήρε τον φουτουρισμό της επιστημονικής φαντασίας, κάτι που το βλέπουμε καθαρά στις κάψουλες που μοιάζουν να αιωρούνται σε ένα κλασικό τοπίο. Αυτό που απέφυγε εσκεμμένα ήταν η πληκτική ατμόσφαιρα, αλλά και ο μινιμαλισμός. Ενώ ο χώρος είναι σχεδόν κενός από έπιπλα, τα χρώματα δίνουν μια απρόσμενη πληρότητα.
