Η κυριαρχία του μαύρου και του γκρι, στους τοίχους επένδυση με τούβλα και επιφάνειες σκυροδέματος, ελεύθερη αντιπαράθεση των οριζόντιων και κάθετων πεδίων εφαρμογής και σημασιολογική ενότητα των λειτουργικών τομέων, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του διαμερίσματος που σχεδίασε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας ο βραζιλιάνος Diego Revollo με αυστηρή συγκρότηση και μεστή διάταξη σε μια αλληλουχία υλικών χρωμάτων και σχημάτων που δημιουργούν τον δικό τους ρυθμό, ανακατανέμοντας τις εμπειρίες σε ορισμένα χωρικά διαστήματα, εντός εκτός και επί τα αυτά των επιπέδων και ευθειών με μια δεινότητα που μοιάζει να παράγει ήχους τζάζ και δίνοντας έναν αρσενικό χαρακτήρα. Με ιδιαίτερη όμως ικανότητα, σκορπάει μια σειρά ενδιαφέρουσες τεχνικές που αποδίδουν ζεστασιά και άνεση σε αυτόν τον βιομηχανικό χώρο, καθιστώντας τον ευπρόσδεκτο και προσηνή προς κάθε επισκέπτη και κάτοικο, άντρα ή γυναίκα.
Επιλέγοντας παρεμφερή υλικά για την κάλυψη τοίχων και οροφής δημιουργεί ένα ομοιογενές και πλήρες τοπίο.
Στο ισόγειο συνδυάζει καθιστικό, τραπεζαρία και κουζίνα με το καθιστικό να δέχεται τον περισσότερο φυσικό φωτισμό καθώς είναι μπροστά στην τζαμαρία, χωρίς όμως και υπόλοιποι χώροι να στερούνται αυτό το φως, που λες και έχουν προσανατολισμό προς τα εκεί, προσθέτοντας έτσι μια διαμπερή ελαφρότητα, ίσως και μια ασάφεια που μοιράζεται μεταξύ κοινού και διαιρεμένου.
Η σκάλα για το πατάρι δεν προσθέτει οπτικό βάρος καθώς δεν είναι ογκώδης και δεν καταλαμβάνει πολύ χώρο.
Κρεβατοκάμαρα, μπάνιο και γκαρνταρόμπα είναι όλα σε ανοιχτό χώρο χωρίς αρχιτεκτονικά εμπόδια, όπου, σύμφωνα με τον σχεδιαστή, αυτό προσθέτει ενδιαφέρον και κάνει το δωμάτιο μεγαλύτερο.
Η ανοιχτή προοπτική του παταριού και του κάτω χώρου δημιουργούν μία αμφίδρομη ρευστότητα μεταξύ των καθημερινών ασχολιών που λαμβάνουν χώρα μέσα στο σπίτι. τα πάντα βρίσκονται σε μια σχετική παράθεση που αυτοενισχύονται και ο χώρος είναι τόσο προσωπικός όσο και κοινωνικός.
Φωτογραφίες: Alain Brugier
