Τα τελευταία χρόνια συνηθίσαμε στους χώρους που είναι ανοιχτοί, σε αντίθεση με τον τρόπο που χτιζότανε παλιότερα τα σπίτια όπου οι κοινόχρηστοι χώροι ήταν διαχωρισμένοι με τοίχους που όριζαν τα δωμάτια και τις διαφορετικές χρήσεις. Αυτό γινόταν κυρίως γιατί δεν υπήρχε κεντρική θέρμανση, το κάθε δωμάτιο είχε τη δική εστία (σόμπα) και ζεσταινόταν μόνο το δωμάτιο που ήταν μαζεμένη η οικογένεια σε αυτή τη βίλα στην Ολλανδία κατασκευασμένη από τους 70F architecture, οι λόγοι διαχωρισμού των χώρων δεν είναι η θέρμανση, αλλά η δημιουργία ζωνών που να απευθύνονται, να ενισχύουν και να βοηθούν στην ανάπτυξη και σωστή λειτουργία των εργασιών, ή γενικότερα της ζωής εντός του σπιτιού.
Είναι ένα διώροφο κτίριο με παραδοσιακό σχεδιασμό με τους κοινόχρηστους χώρους στο ισόγειο και τα υπνοδωμάτια πάνω. Οι περιοχές έχουν χωριστεί σε δύο ζώνες: στο ισόγειο υπάρχουν χώροι εργασίας, αποθήκη, βοηθητικό δωμάτιο και μπάνιο, και στην άλλη ζώνη πάλι στο ισόγειο είναι οι πιο επίσημοι χώροι όπως το σαλόνι, η τραπεζαρία και η κουζίνα. Στον πάνω όροφο στο σημείο που κάτω είναι ο διάδρομος και η σκάλα, εκεί είναι το μπάνιο, η ντουλάπα και το μπάνιο των παιδιών και από την άλλη πλευρά τα υπνοδωμάτια.
Ακόμα και στους κοινόχρηστους χώρους που εφαρμόζουν το πλάνο του ανοιχτού χώρου (καθιστικό, τραπεζαρία, κουζίνα) υπάρχει μια επιθυμία διαχωρισμού με το τζάκι που ορθώνεται ανάμεσα από την κουζίνα και την τραπεζαρία με το σαλόνι. Από και έπειτα δεν βλέπεις τίποτα πέρα από τον χώρο που βρίσκεσαι.
Το σπίτι έχει επένδυση από τούβλα και τα κουφώματα είναι φτιαγμένα από μαόνι. Η πρόσοψη χαρακτηρίζεται από ένα μεγάλο γυάλινο άνοιγμα. Στον πρώτο όροφο είναι εντελώς κλειστή, ενώ το φως μπαίνει από τα παράθυρα στο πίσω μέρος. Ίσως σημειολογικά θέλουν να μεταφέρουν ότι είμαστε καταδεκτικοί και ανοιχτοί στον κόσμο που θα έρθει κάτω, στους κοινόχρηστους χώρους, αλλά την προσωπική μας ζωή την προστατεύουμε όσο γίνεται καλύτερα.
